ഓര്‍മയുണ്ടോ ആ ദിനം....
നമ്മള്‍ ആദ്യമായ് കണ്ടു മുട്ടിയത്‌.
നമ്മള്‍ ആദ്യമായി സംസാരിച്ചതും അന്നായിരുന്നു...
ഒരേ ക്ലാസ്സില്‍ പഠിക്കുന്നവര്‍ ആയിട്ടും നമ്മള്‍ അതുവരേ പരസ്പരം ശ്രദ്ധിച്ചില്ലായിരുന്നു ...
ഞാന്‍ ഇപ്പോളും ഓര്‍ക്കുന്നു ...
അന്ന് ഒരു വെള്ളിയാഴയായിരുന്നു നമ്മള്‍ അന്ന് ഒരുപാടു സംസാരിച്ചു കോളേജ്ണ്ടെ ഇടനാഴിയില്‍ നമ്മുടെ സംസാരം കണ്ടു അസൂയകൊണ്ട് തുറിച്ചു നോക്കിയിരുന്ന എന്റെ കൂട്ടുകാരുടെ മുഖം ഇപ്പോളും എന്റെ മനസ്സില്‍ ഉണ്ട് ..ആ വെള്ളിയാഴ്ച്ചക്ക് ശേഷം രണ്ടു ദിവസം എനിക്ക് നിന്നോട് സംസാരിക്കാന്‍ കഴിഞില്ല ആ ദിവസങ്ങള്‍ തള്ളി നീക്കിയത് എങ്ങിനെ എന്ന് എനിക്ക് മാത്രമേ അറിയൂ ....
എന്തായാലും പിന്നീട് എനിക്ക് നിന്നെ കാണാതെ സംസാരിക്കാതെ മുന്നോട്ടു പോകാന്‍ കഴിയാത്ത അവസ്ഥയായി ..പിന്നീട് കോളേജ്ലെ നിറങ്ങളില്‍ നമ്മള്‍ ഒരുപാടു നിറകൂട്ട്‌ തീര്‍ത്തത് നിനക്ക് ഓര്‍മയില്ലേ ...ഒടുവില്‍ പതിഞ്ഞ സ്വരത്തില്‍ നീ എന്നോട് പറഞ്ഞു നീ എന്നെ ജീവനുതുല്യം സ്നേഹിക്കുനെന്നു ...അത് എന്റെ കാതുകളില്‍ ഇപ്പോളും മുഴങുന്നു......പക്ഷെ പെട്ടന്ന് ഒരു ദിവസം എന്റെ ജീവിതത്തില്‍ കരിനിഴല് വീഴ്ത്തി...അന്ന് ഞാന്‍ നിന്നെ കണ്ടില്ലയിരുനെന്കില്‍ വിധി ചിലപ്പോള്‍
മറ്റൊരു തരത്തില്‍ ആകുമായിരുന്നു ...
.അന്ന് നമ്മള്‍ പരസ്പരം ഇടവഴിയിലൂടെ മുട്ടിയുരുമ്മി നടന്നപ്പോള്‍ ...നിന്ടെ ജേഷ്ടന്‍ പുറകില്‍ ബൈക്കുമായി വന്നത് നീ ഒരിക്കലും മറക്കില്ല എന്ന് എനിക്ക് അറിയാം. എന്നെ കൈക്ക് പിടിച്ചു നിറുത്തി നിന്നോട് വേഗം വീട്ടില്‍ പോകാന്‍ ആവശ്യപെട്ടതും ....നീ മറന്നുകാണില്ല ..കാരണം നമ്മള്‍ അവസാനമായി കണ്ടതും അന്നായിരുന്നു ...
അതിനു ശേഷം ഞാന്‍ നിന്നെ പിന്നീട് കണ്ടിട്ടേയില്ല ...ഇന്ന് നീ എവിടെ ആയിരിക്കും എന്ന എന്റെ ചോദ്യത്തിനു മറുപടിയായി ഞെട്ടലോടെയാണ് ഞാന്‍ അത് അറിഞത് വിധി നിന്നെ തട്ടിഎടുത്തു പോയ് കളഞത്..... ..നീ ഇന്ന് ഈ ഭൂമിയില്‍ ഇല്ല എന്നറിഞിട്ടും ഞാന്‍ ഈ കുറിപ്പ് എഴുതുന്നത് ഞാന്‍ കുറിക്കുന്ന ഓരോ വാക്കുകളും നിന്ടെ ആത്മാവില്‍ തോട്ടറിയും നീ എവിടെ ആയിരുന്നാലും അത് എനിക്ക് അറിയാവുന്നതുകൊണ്ടാണ് നീ എന്നെ അത്ര മാത്രം സ്നേഹിചിരുന്നില്ലേ............
ഞാന്‍ ഇന്ന് ജീവിചിരിക്കുന്നതിണ്ടേ പ്രധാന കാരണം നീ ഈ ഭൂമിയില്‍ അവശേഷിപ്പിച്ചു പോയ നിന്ടെ സ്നേത്തിണ്ടേ ഓര്‍മകള്‍ നിലനിര്‍ത്താന്‍ വേണ്ടി ആണ് ...ചിലപ്പോള്‍ ഞാന്‍ ഓര്‍ക്കും എന്റെ ജീവന്‍ നിലനിര്‍ത്താന്‍ വേണ്ടി ആയിരിക്കും നീ എന്നെ ഇത്രക്കും സ്നേഹിച്ചത് ...
നിനക്കറിയാമോ അന്ന് നിന്നെ സ്നെഹിചതിനു എനിക്ക് പകരം നല്കേണ്ടി വന്നത് എന്റെ വലതു കാല്‍ ആണ് ..നിന്ടെ ജേഷ്ടന്‍ അത് തല്ലിഒടിക്കുബോഴും നിന്ടെ മുഖം ആയിരുന്നു എന്റെ മനസ്സില്‍ ....നിന്നോടുള്ള സ്നേഹത്തിനു പകരം വെക്കാന്‍ എന്റെ ജീവന്‍ നല്‍കാനും ഞാന്‍ തയ്യാര്‍ ആയിരുന്നു ഇനിയും നമ്മള്‍ കണ്ടുമുട്ടും എനിക്ക് അത് ഉറപ്പാണ് ....ഭൂമിയില്‍ അല്ലങ്ങില്‍ മറ്റേതെങ്കിലും ലോകമുണ്ടെന്കില്‍ അവിടെ ...അന്ന് നാം നയ്തു കൂട്ടിയ സ്വപ്നങ്ങള്‍ പൂവണിയും ...
പാതിവഴിയില്‍ നിന്നെ ഞാന്‍ ഉപേക്ഷിച്ചു പോയി എന്ന് നീ തെറ്റിദ്ധരിച്ചിരിക്കുമോ ....എന്നാല്‍ ശരീരമാകെ തളര്‍ന്ന ഞാന്‍ കിടക്കയില്‍ നിന്ന് എണിട്ടത് രണ്ടു വര്‍ഷത്തിനു ശേഷമാണ് ........അപ്പോളേക്കും നീ എനിക്ക് നഷ്ടപെട്ടിരുന്നു ..എന്നെനെക്കുമായി ...ഈ ഭൂമിയില്‍ നിന്ന് വിടപറഞ്ഞു പോയിരുന്നു .......
എങ്കിലും എന്റെ പ്രതിക്ഷകള്‍ക്ക് ഒരു തരി പോലും മങ്ങല്‍ ഏറ്റിട്ടില്ല...നാം കണ്ടുമുട്ടും....മുട്ടിയെ തീരു .....കാലത്തിന്ടെ കുത്തൊഴുക്കില്‍ ഈ പുസ്തകത്താളുകള്‍ നശികാതിരിക്കട്ടെ ..കാരണം ഇതില്‍ എന്റെ കണ്ണിരിണ്ടേ ഉപ്പു കലര്നിട്ടുണ്ട് .....ഒട്ടിച്ചേര്‍ന്ന നമ്മുടെ ഹൃദയങ്ങള്‍ അടര്‍ത്തി മാറ്റിയ കാലത്തിന്ടെ കൈകളില്‍ എന്റെ ഹൃദയരക്തതിണ്ടേ കറപുരണ്ടിട്ടുണ്ടാകും .
ഈ കുറിപ്പ് പ്രണയിക്കുന്നവര്‍ക്കും വിരഹത്താല്‍ നീറുന്ന മനസ്സുകള്‍ക്കും ഞാന്‍ സമര്‍പ്പിക്കട്ടെ .....
വസന്തം ഗ്രീഷ്മതിനു വഴി മാറുമ്പോള്‍ മരച്ചില്ലകളില്‍ നിന്ന് കൊഴിയുന്ന പൂക്കള്‍ ആ ചില്ലകളോട് യാത്ര പറഞ്ഞിരിക്കാം ....വീണ്ടും കാണാം എന്ന പ്രതിക്ഷയോടെ ......അവ അതെ ചില്ലകളില്‍ വീണ്ടും പുനര്‍ജനിക്കും അതുപോലെ പ്രതിക്ഷകളോടെ ഞാനും കാത്തിരിക്കുന്നു ........ഒരു പുനര്‍ജനിക്കായി........!
നമ്മള്‍ ആദ്യമായ് കണ്ടു മുട്ടിയത്‌.
നമ്മള്‍ ആദ്യമായി സംസാരിച്ചതും അന്നായിരുന്നു...
ഒരേ ക്ലാസ്സില്‍ പഠിക്കുന്നവര്‍ ആയിട്ടും നമ്മള്‍ അതുവരേ പരസ്പരം ശ്രദ്ധിച്ചില്ലായിരുന്നു ...
ഞാന്‍ ഇപ്പോളും ഓര്‍ക്കുന്നു ...
അന്ന് ഒരു വെള്ളിയാഴയായിരുന്നു നമ്മള്‍ അന്ന് ഒരുപാടു സംസാരിച്ചു കോളേജ്ണ്ടെ ഇടനാഴിയില്‍ നമ്മുടെ സംസാരം കണ്ടു അസൂയകൊണ്ട് തുറിച്ചു നോക്കിയിരുന്ന എന്റെ കൂട്ടുകാരുടെ മുഖം ഇപ്പോളും എന്റെ മനസ്സില്‍ ഉണ്ട് ..ആ വെള്ളിയാഴ്ച്ചക്ക് ശേഷം രണ്ടു ദിവസം എനിക്ക് നിന്നോട് സംസാരിക്കാന്‍ കഴിഞില്ല ആ ദിവസങ്ങള്‍ തള്ളി നീക്കിയത് എങ്ങിനെ എന്ന് എനിക്ക് മാത്രമേ അറിയൂ ....
എന്തായാലും പിന്നീട് എനിക്ക് നിന്നെ കാണാതെ സംസാരിക്കാതെ മുന്നോട്ടു പോകാന്‍ കഴിയാത്ത അവസ്ഥയായി ..പിന്നീട് കോളേജ്ലെ നിറങ്ങളില്‍ നമ്മള്‍ ഒരുപാടു നിറകൂട്ട്‌ തീര്‍ത്തത് നിനക്ക് ഓര്‍മയില്ലേ ...ഒടുവില്‍ പതിഞ്ഞ സ്വരത്തില്‍ നീ എന്നോട് പറഞ്ഞു നീ എന്നെ ജീവനുതുല്യം സ്നേഹിക്കുനെന്നു ...അത് എന്റെ കാതുകളില്‍ ഇപ്പോളും മുഴങുന്നു......പക്ഷെ പെട്ടന്ന് ഒരു ദിവസം എന്റെ ജീവിതത്തില്‍ കരിനിഴല് വീഴ്ത്തി...അന്ന് ഞാന്‍ നിന്നെ കണ്ടില്ലയിരുനെന്കില്‍ വിധി ചിലപ്പോള്‍
മറ്റൊരു തരത്തില്‍ ആകുമായിരുന്നു ...
.അന്ന് നമ്മള്‍ പരസ്പരം ഇടവഴിയിലൂടെ മുട്ടിയുരുമ്മി നടന്നപ്പോള്‍ ...നിന്ടെ ജേഷ്ടന്‍ പുറകില്‍ ബൈക്കുമായി വന്നത് നീ ഒരിക്കലും മറക്കില്ല എന്ന് എനിക്ക് അറിയാം. എന്നെ കൈക്ക് പിടിച്ചു നിറുത്തി നിന്നോട് വേഗം വീട്ടില്‍ പോകാന്‍ ആവശ്യപെട്ടതും ....നീ മറന്നുകാണില്ല ..കാരണം നമ്മള്‍ അവസാനമായി കണ്ടതും അന്നായിരുന്നു ...
അതിനു ശേഷം ഞാന്‍ നിന്നെ പിന്നീട് കണ്ടിട്ടേയില്ല ...ഇന്ന് നീ എവിടെ ആയിരിക്കും എന്ന എന്റെ ചോദ്യത്തിനു മറുപടിയായി ഞെട്ടലോടെയാണ് ഞാന്‍ അത് അറിഞത് വിധി നിന്നെ തട്ടിഎടുത്തു പോയ് കളഞത്..... ..നീ ഇന്ന് ഈ ഭൂമിയില്‍ ഇല്ല എന്നറിഞിട്ടും ഞാന്‍ ഈ കുറിപ്പ് എഴുതുന്നത് ഞാന്‍ കുറിക്കുന്ന ഓരോ വാക്കുകളും നിന്ടെ ആത്മാവില്‍ തോട്ടറിയും നീ എവിടെ ആയിരുന്നാലും അത് എനിക്ക് അറിയാവുന്നതുകൊണ്ടാണ് നീ എന്നെ അത്ര മാത്രം സ്നേഹിചിരുന്നില്ലേ............
ഞാന്‍ ഇന്ന് ജീവിചിരിക്കുന്നതിണ്ടേ പ്രധാന കാരണം നീ ഈ ഭൂമിയില്‍ അവശേഷിപ്പിച്ചു പോയ നിന്ടെ സ്നേത്തിണ്ടേ ഓര്‍മകള്‍ നിലനിര്‍ത്താന്‍ വേണ്ടി ആണ് ...ചിലപ്പോള്‍ ഞാന്‍ ഓര്‍ക്കും എന്റെ ജീവന്‍ നിലനിര്‍ത്താന്‍ വേണ്ടി ആയിരിക്കും നീ എന്നെ ഇത്രക്കും സ്നേഹിച്ചത് ...
നിനക്കറിയാമോ അന്ന് നിന്നെ സ്നെഹിചതിനു എനിക്ക് പകരം നല്കേണ്ടി വന്നത് എന്റെ വലതു കാല്‍ ആണ് ..നിന്ടെ ജേഷ്ടന്‍ അത് തല്ലിഒടിക്കുബോഴും നിന്ടെ മുഖം ആയിരുന്നു എന്റെ മനസ്സില്‍ ....നിന്നോടുള്ള സ്നേഹത്തിനു പകരം വെക്കാന്‍ എന്റെ ജീവന്‍ നല്‍കാനും ഞാന്‍ തയ്യാര്‍ ആയിരുന്നു ഇനിയും നമ്മള്‍ കണ്ടുമുട്ടും എനിക്ക് അത് ഉറപ്പാണ് ....ഭൂമിയില്‍ അല്ലങ്ങില്‍ മറ്റേതെങ്കിലും ലോകമുണ്ടെന്കില്‍ അവിടെ ...അന്ന് നാം നയ്തു കൂട്ടിയ സ്വപ്നങ്ങള്‍ പൂവണിയും ...
പാതിവഴിയില്‍ നിന്നെ ഞാന്‍ ഉപേക്ഷിച്ചു പോയി എന്ന് നീ തെറ്റിദ്ധരിച്ചിരിക്കുമോ ....എന്നാല്‍ ശരീരമാകെ തളര്‍ന്ന ഞാന്‍ കിടക്കയില്‍ നിന്ന് എണിട്ടത് രണ്ടു വര്‍ഷത്തിനു ശേഷമാണ് ........അപ്പോളേക്കും നീ എനിക്ക് നഷ്ടപെട്ടിരുന്നു ..എന്നെനെക്കുമായി ...ഈ ഭൂമിയില്‍ നിന്ന് വിടപറഞ്ഞു പോയിരുന്നു .......
എങ്കിലും എന്റെ പ്രതിക്ഷകള്‍ക്ക് ഒരു തരി പോലും മങ്ങല്‍ ഏറ്റിട്ടില്ല...നാം കണ്ടുമുട്ടും....മുട്ടിയെ തീരു .....കാലത്തിന്ടെ കുത്തൊഴുക്കില്‍ ഈ പുസ്തകത്താളുകള്‍ നശികാതിരിക്കട്ടെ ..കാരണം ഇതില്‍ എന്റെ കണ്ണിരിണ്ടേ ഉപ്പു കലര്നിട്ടുണ്ട് .....ഒട്ടിച്ചേര്‍ന്ന നമ്മുടെ ഹൃദയങ്ങള്‍ അടര്‍ത്തി മാറ്റിയ കാലത്തിന്ടെ കൈകളില്‍ എന്റെ ഹൃദയരക്തതിണ്ടേ കറപുരണ്ടിട്ടുണ്ടാകും .
ഈ കുറിപ്പ് പ്രണയിക്കുന്നവര്‍ക്കും വിരഹത്താല്‍ നീറുന്ന മനസ്സുകള്‍ക്കും ഞാന്‍ സമര്‍പ്പിക്കട്ടെ .....
വസന്തം ഗ്രീഷ്മതിനു വഴി മാറുമ്പോള്‍ മരച്ചില്ലകളില്‍ നിന്ന് കൊഴിയുന്ന പൂക്കള്‍ ആ ചില്ലകളോട് യാത്ര പറഞ്ഞിരിക്കാം ....വീണ്ടും കാണാം എന്ന പ്രതിക്ഷയോടെ ......അവ അതെ ചില്ലകളില്‍ വീണ്ടും പുനര്‍ജനിക്കും അതുപോലെ പ്രതിക്ഷകളോടെ ഞാനും കാത്തിരിക്കുന്നു ........ഒരു പുനര്‍ജനിക്കായി........!
